RODZAJ: PISTOLET MASZYNOWY

Project 90 - (P90) produkowany przez belgijskie zakłady Fabrique Nationale (FN) pistolet maszynowy kalibru 5,7 x 28 mm. Do połowy lat 90. często klasyfikowany jako karabinek.

Historia konstrukcji 

We współczesnej armii uzbrojenia klasy karabinu potrzebuje zaledwie 30-40 % żołnierzy. Dla reszty żołnierzy broń strzelecka stanowi wyłącznie narzędzie do samoobrony używane w sytuacjach nadzwyczajnych, a standardowy karabin tylko przeszkadza w wykonywaniu obowiązków. Jednym z większych problemów było zawsze uzbrojenie tych żołnierzy. Pistolety, choć małe i poręczne, wymagają ciągłego treningu strzeleckiego i mają niewielki zasięg. Pistolety maszynowe mają dostateczny zasięg, ale masowe wprowadzenie kamizelek kuloodpornych sprawiło, że stały się w latach osiemdziesiątych nieskuteczne. Ekstremalnie skrócone karabinki (subkarabinki) o lufach długości ok. 25 cm były dość skuteczne, ale stosowana w nich amunicja pośrednia sprawiała, że były dość ciężkie i miały trudny do zaakceptowania silny płomień wylotowy.

Dlatego pod koniec lat osiemdziesiątych w krajach NATO zaczęto pracować nad nową klasą broni pośredniej pomiędzy pistoletem maszynowym a karabinkiem. Prace przyśpieszyło powołanie w latach dziewięćdziesiątych komisji, która miała zająć się oceną nowych konstrukcji broni służącej do samoobrony.

W tym czasie była już gotowa pierwsza konstrukcja spełniająca wymagania. Już w 1986 roku w zakładach FN skonstruowano nową broń, której produkcję pod oznaczeniem P 90 zaczęto w 1991 roku. Była to broń rewolucyjna. Zbudowana w dużej części z polimerów, w układzie bullpup z oryginalnym umieszczonym poziomo nad komorą zamkową magazynkiem. Największą rewolucją był jednak używany w nowej broni nabój SS190 kalibru 5,7 x 28 mm. Przy energii wylotowej pozwalającej zakwalifikować go jako nabój pistoletowy, posiadał on budowę typowego naboju pośredniego. Właśnie z powodu naboju przez dość długi czas broń tę określano jako karabinek. Po zaprezentowaniu pistoletu FiveseveN zasilanego tą samą amunicją zmieniono klasyfikację i obecnie nabój 5,7x 28 mm jest klasyfikowany jako mikrokalibrowy nabój pistoletowy, a P 90 jako pistolet maszynowy.

Jednak sytuacja polityczna lat dziewięćdziesiątych nie sprzyjała wprowadzeniu do uzbrojenia nowej broni o nietypowym kalibrze. Sytuacja skomplikowała się jeszcze bardziej, kiedy w 1999 roku firma Heckler und Koch zaprezentowała swojego HK PDW2000 (obecnie produkowanego pod oznaczeniem MP7) kalibru 4,6 x 30 mm. W latach 2001 - 2002 odbyły się testy obu amunicji, mające wyłonić przyszłą standardową amunicję NATO. Jednak choć wyniki miały być ogłoszone w2002 roku, to do dziś (maj 2005) nie zostały ogłoszone.

Produkcja seryjna pistoletu maszynowego P 90 trwa od 1991 roku jednak przez wiele lat był on kupowany w małych ilościach głównie na potrzeby jednostek specjalnych. Obecnie jest to nadal broń rzadko spotykana. P90 produkowany jest w wersjach P90 Triple-Rail, P90L, P90LV, oraz PS90.

Opis konstrukcji 

Pistolet maszynowy P90 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Broń strzela z zamka zamkniętego. Zamek podparty od tyłu dwiema sprężynami powrotnymi. Żerdzie sprężyn pełnią rolę prowadnic zamka. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym i seriami. Przełącznik rodzaju ognia (pełniący także rolę bezpiecznika) ma postać tarczy umieszczonej poziomo pod spustem.

Zasilanie z magazynków piędziesięcionabojowych umieszczonych poziomo nad lufą. Naboje w magazynku ułożone są prostopadle do lufy, przed wystrzałem są odwracane przez dwie rolki. Broń standardowo wyposażona w celownik kolimatorowy. Po obu stronach celownika optycznego proste mechaniczne przyrządy celownicze. Lufa o długości 230 mm zakończona tłumikiem płomieni.