KSK

Kraj pochodzenie: NIEMCY (Formacja wojskowa)

Komando Specjalkraefte (KSK)

     Początków KSK należy szukać w istniejących od 1990 roku w Bundeswehrze samodzielnych kompaniach dalekiego rozpoznania (Kommandokompanie). Na skutek zachodzących wkrótce na świecie zmian politycznych musiano ponownie przeanalizować dotychczasowe koncepcje użycia sił zbrojnych. Na skutek tego rozwiązano kompanie komandosów i na ich miejsce 20 września 1996 roku podjęto decyzję o utworzeniu KSK. Jednostka już 1 kwietnia 1997 roku została włączona w skład sił reagowania kryzysowego (Krisen Reaktion Kraefte). Na miejsce stacjonowania jednostki wybrano szwarcwaldzki garnizon Calw. Do zadań spoczywających na barkach żołnierzy KSK należą m.in.: zapewnienie ochrony znajdującym się na obszarze konfliktu jednostkom niemieckim oraz vip-om, ratowanie i ewakuacja obywateli zarówno Niemiec jak również innych wskazanych przez władze. Realizując postawione zadania jednostka może współdziałać z 26 i 31 Brygadą Powietrznodesantową oraz siłami aeromobilnymi 4 Dywizji.

 Organizacyjnie KSK składa się z:

 sztabu,
kompanii dowodzenia,
kompanii dalekiego rozpoznania (Fernspahekompanie),
1, 2, 3, 4 kompanii komandosów (Kommandokompanie),
centrum badawczo-szkoleniowego

 Kompania dalekiego rozpoznania ma za zadanie zapewnienia informacji rozpoznawczej dla pozostałych pododdziałów oraz opanowania ważnych punktów terenowych. Liczy 100 żołnierzy i jest podzielona na dwa plutony - pierwszy wspiera podczas operacji bojowych plutony komandosów, drugi prowadzi działania rozpoznawcze.

 Kompanie komandosów liczą po 80 ludzi i składają się z drużyny dowodzenia i 4 plutonów komandosów (Kommandozuege). Plutony w zależności od potrzeb mogą być dzielone na różne sposoby. Każdy z plutonów posiada także swoje specjalności. Pierwszy jest wyspecjalizowany w skrytym przenikaniu na tyły wroga drogą lądową, drugi prowadzi operacje powietrznodesantowe, trzeci przenika we wskazany obszar drogą morską natomiast czwarty wyspecjalizowany jest w przenikaniu w trudnym terenie np. górzystym.

 Centrum badawcze oprócz odpowiedzialności za szkolenie wojsk pracuje wespół z pododdziałami bojowymi nad wypracowaniem nowych technik szkolenia i wykonywania zadań. W jego składzie znajduje się również specjalny pluton pionierów który ma za zadanie wsparcie działania komandosów.

 Z uwagi na specyfikę służby w jednostce służą przede wszystkim żołnierze zawodowi i kontraktowi. Nieliczni poborowi wykonują głównie zadania logistyczne i sztabowe. Cykl szkolenia komandosa obejmuje trzy lata i dzieli się na trzy fazy. Pierwsza trwająca zaledwie trzy miesiące obejmuje szkolenie ogólne dające podstawy do dalszego szkolenia. Druga , trwająca 9 miesięcy faza obejmuje już opanowanie zdecydowanie większych i bardziej specjalistycznych umiejętności. Trzecia faza to doskonalenie umiejętności w zespole.

 Bibliografia: Komandos nr. 12/2003

LINKI
 




































Polska organizacja ninjutsu i TCS
 
 
Stronę odwiedziło już 44 odwiedzający (74 wejścia)
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja