Sambo
Kraj pochodzenia: Rosja/ZSRR


     Sambo
- sztuka walki wręcz, bardzo podobna do judo i zapasów. Wywodzi się ona właśnie z Judo i zawiera niewielkie domieszki technik zaczerpniętych ze sztuk walk narodowych m.in.: z Gruzji, Azerbejdżaniu, Uzbekistaniu i Armenii. Jest uznawana za dyscyplinę sportową.      Historia Sambo sięga jeszcze czasów sprzed rewolucji rosyjskiej. Ludziom zamieszkującym rozległe tereny carskiej Rosji, znane były rozmaite formy walki. Szczególnie popularne były wszelkie odmiany zapasów, a więc walk za pomocą chwytów, duszeń, dźwigni (dzisiaj powiedzielibyśmy: grapplingu). Podobnie jak w innych krajach europejskich i azjatyckich, tak i w Rosji, wszelkie sposoby walki przekazywane były z pokolenia na pokolenie w klanach i rodzinach. Umiejętności rozwijano i udoskonalano w walkach z zasadami lub bez. Doświadczenia poszczególnych szkół walki, utrzymywane w głębokiej tajemnicy, nie były udostępniane ludziom spoza kręgu. Sytuacja zasadniczo zmieniła się po rewolucji rosyjskiej, kiedy to obligatoryjnie wprowadzono naukę walki wręcz w armii czerwonej. Zaczęli wówczas wyłaniać się instruktorzy poszczególnych odmian walki, a ponieważ materiał którego nauczali stał się ogólnodostępny, systematyzowano go i łączono poszczególne systemy w jedną spójną całość (programu szkoleniowego). 

     W procesie tym brało udział bardzo wielu specjalistów, zarówno chwytaczy jak i uderzaczy, również nożowników. Zaczęto więc systematycznie uczyć żołnierzy metod walki bez broni. Szczególnym treningiem objęto oddziały specjalne (komandosów) oraz jednostki NKWD (przede wszystkim oficerów). Plotka głosi, iż znamienita większość technik została niechlubnie przetestowana na skazańcach. Szczególnie w latach dwudziestych i wczesnych latach trzydziestych XX wieku bardzo aktywnie działało wielu pionierów i współtwórców dzisiejszego Sambo. Najbardziej znane nazwiska z tamtego okresu to (wg. pisowni angielskiej) Oznobishin, Solonevich, Oshchepkov i Spiridonov. Oznobishin był artystą cyrkowym. W roku 1915 brał udział w pierwszych Mistrzostwach Moskwy w boksie. W latach 1918-1926 służył w Armii Czerwonej nauczając żołnierzy boksu. 

     W 1930 roku opublikował książkę "Sztuka bojowej walki wręcz". W roku 1941 został aresztowany i zesłany na pięć lat do Kazachstanu. Inny znany instruktor - Solonevich rozwijał swoją koncepcje walki w oparciu o boks i amerykańskie zapasy - był on autorem książki zatytułowanej: "Samoobrona i atak bez broni". Spiridonov, oficer w starej armii carskiej, po wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905 trenował japońskie Jiu-jitsu. Następnie udoskonalał ten system, tak że po I Wojnie Światowej, w latach dwudziestych, szkolił w ZSRR milicjantów, ochroniarzy, agentów, oficerów NKWD i tak zwanych sabotażystów. Za jednego z ważniejszych twórców Sambo uważa się wspomnianego wyżej Oshchepkova. Oshchepkov urodził się na Sachalinie - w owym czasie wyspie japońskiej. Oshchepkov trenował judo w słynnym Kokodanjudo, gdzie zdobył stopień drugi dan. 

     W latach dwudziestych nauczał tego systemu modyfikując go pod kątem skuteczności i wszechstronności. Oshchepkov nie ukrywał japońskich korzeni swego systemu, co przy ówczesnych stosunkach politycznych i panującym systemie komunistycznym, spowodowało iż został uznany za japońskiego szpiega i zamordowany. Jego następca Kharlampiev kontynuował dzieło mistrza, systematycznie udoskonalając i dostosowując system do potrzeb walki realnej. Zaczęto już wówczas coraz częściej używać nazwy Sam lub Sambo. Generalnie uważa się, choć zdania są podzielone, iż Sambo narodziło się de facto po wojnie rosyjsko - japońskiej z 1930 roku. Organizując liczne walki w obozach jenieckich, przy udziale zawodników rodzimych oraz z Japonii; wyciągano z nich wnioski, zaczęto systematyzować wszelkie poprzednie doświadczenia wymienionych mistrzów oraz wielu innych mniej znanych fajterów, instruktorów, nauczycieli. Wiele technik zaczerpnięto z zapasów narodów wschodniej części Europy oraz Azji. 16 października 1938 roku rozkazem Stalina oficjalnie powstał system Sambo, oparty na przebogatych doświadczeniach wyniesionych z pól bitewnych, walk ulicznych, sportowych, bez zasad. W ten sposób stworzono podwaliny system Sambo w wydaniu dzisiejszym.      Sambo (САМозащита Без Оружия - Samozaszczita bez oruża - czyli - samoobrona bez broni) jest systemem samoobrony opracowanym w byłym ZSRR na przestrzeni ubiegłego wieku; ciągle ewoluującym w stronę maksymalnej skuteczności, czerpie doświadczenia z pól bitewnych, rywalizacji sportowej, walk w klatkach; obecnie propagowany i rozwijany przez ludzi na całym świecie. Jest też swego rodzaju hybrydą, połączeniem wielu systemów, z czasem zunifikowanym, pogrupowanym merytorycznie, spójnym. Sambo współcześnie: Sambo jako system jest w pełni kompletny; zawiera w sobie wszystkie możliwe sposoby walki: obejmuje walkę sportową i bez zasad, chwyty, uderzenia, tzw. combat, techniki obrony oraz posługiwania się bronią ( konwencjonalną i nie - w zasadzie każdy przedmiot codziennego użytku może być wykorzystany przez wprawnego Sambistę jako narzędzie walki). 

     Sambo obejmuje również techniki walki z kilkoma przeciwnikami, walkę w tłumie, a także tak specjalistyczne metody walki jak walka w samochodzie, samolocie, itp. ... (warianty trenowane przez oddziały specjalnego przeznaczenia). Sambo cały czas się rozwija, ewoluuje w kierunku maksymalnej efektywności. Próbując sklasyfikować Sambo, można umownie podzielić je na: Barba Sambo - jest to sportowa odmiana Sambo. Polega ona na walce za pomocą chwytów (ang.: grappling) w stójce (w pozycji stojącej) i w parterze (gdy obaj bądź jeden z zawodników znajduje się na ziemi). W Barbie Sambo walczy się wykorzystując chwyty, rzuty, obalenia, dżwignie (łamania na ręce, nogi i kręgosłup oraz trzymania (należy przeciwnika utrzymać w bezruchu - w zawodach sportowych przez 20 sekund - gdy leży on w określonej pozycji na plecach i jest poprzez odpowiedni chwyt unieruchomiony). 

     Barba Sambo jest podstawą do sportowej odmiany Sambo Bojowego. Sambo Bojowe (Bojewoje Sambo) - zasadniczo dzieli się na dwie odmiany: odmianę sportową i militarną. Odmiana sportowa obejmuje walkę za pomocą chwytów (Barba) i uderzeń w stójce. W parterze nie stosuje się uderzeń. Zawodnicy używają ochraniaczy na szczękę i głowę, mają również maleńkie rękawiczki (podobne do tych stosowanych w walkach w klatkach). Można uderzać łokciami i kolanami. Odmianę sportową Sambo Bojowego trenują policjanci, żołnierze oraz zawodnicy walczący w turniejach "walk bez reguł" ( NHB, Bez Prawił, vale tudo). 

     Odmiana militarna - całkowicie nastawiona jest na walkę bez żadnych zasad, obejmuje Barbę Sambo, odmianę sportową Sambo Bojowego oraz ataki na najczulsze punkty ciała przeciwnika (określane w Polsce jako Combat). Nacisk programowy podczas treningu rozkłada się w zależności od prowadzących szkolenia. Odmiana militarna stosowana jest do szkolenia żołnierzy, a w szczególności sił specjalnego przeznaczenia (osławiony Specnaz, także KGB, GRU). Zawiera w sobie również walkę bronią. Osoby trenujące Sambo Bojowe ćwiczą zarówno odmianę sportową i militarną, w zasadzie jest to podział umowny.

Sambo 1:


Sambo 2:


Sambo 3:

LINKI
 




































Polska organizacja ninjutsu i TCS
 
 
Stronę odwiedziło już 5 odwiedzający (23 wejścia)
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja