Taekkyon  - dawny koreański sport walki polegający głównie na kopnięciach i podcięciach, mających na celu przewrócenie przeciwnika. Turnieje taekkyon miały zwykle charakter czysto amatorski. Uczestniczyli w nich zwykli ludzie, podobnie jak to było w przypadku boksu w dawnej Anglii. Sport ten był uprawiany zwykle przez niewykształconych chłopów i często miał charakter rywalizacji rodowej. Taekkyon został zabroniony przez japońskie władze okupacyjne, na początku lat '30 XX w. i od tego czasu zaczął zanikać. Do lat '50 XX w. wymarł niemal zupełnie. 

     Przy życiu pozostał się tylko jeden mistrz - Duk Ki Song. Uważa się, że taekwondo zawdzięcza swoją obecną popularność w Korei podobieństwu nazwy z taekkyon, gdyż konkurencyjne koreańskie sporty walki - tangsudo i kongsudo, których nazwy mają japoński źródłosłów, źle się kojarzyły z powodu antyjapońskich nastrojów. Obecnie taekkyon odrodził się w Korei Południowej dzięki działalności Songa, któremu koreański rząd powierzył obowiązek utrwalalania tego sportu jako rodzaju narodowego dziedzictwa kulturowego. 

     Niektórzy historycy taekwondo utrzymują, że twórcy tego sportu praktykowali taekkyon. Jednak techniki taekkyon nie mają wiele wspólnego z taekwondo. W taekkyon dominują techniki służące pozbawieniu przeciwnika równowagi, zaś w taekwondo przeważają techniki silnych kopnięć z wyskoku i obrotu na górne partie ciała przeciwnika.